DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
H (side 2) |
|
|
|
|
|
|
|
hassæleræ v.,-tæ |
hasselere |
1) dryge, utsetja, 2) drive «hassælas»: harselas, nedsetjande tiltale eller baktale |
 |
hastig |
hastig |
utålmodig og lett for å bli irritert |
|
hatigheit f. |
hastigheit |
”i hastigheitn”: i all hast, i snøggaste laget; ”dæ har go hast”: det hastar ikkje |
|
hav n. |
hav |
hald, handtak på ein kjel eller ei gryte |
|
havan |
havande |
verd å ha; «dæ æ kji havan»: det er ikkje noko å ha, det er ikkje brukbart |
|
helæbråute f.bf. |
helebrauti |
vetrebrauta, mjølkevegen |
|
heta upp v.,-a |
heite opp |
gjera varm |
|
hetulunæ f. |
hetelune |
1) i overgangsalderen, også brukt ”varmæflagu” eller ”vasslunæ”
2) ei stund med god varme i lufta |
|
higgrén |
higren |
frosen, kald; «dæ æ so higgrént i dag»: det er hustrig, kaldvore (det kan vera «higgrént»
både ute og inne); ”å få søllhiggræ”: eta kald mat |
|
higgræ v.,-a |
higre |
fryse, ikkje få varmen i seg, ”sita higgræ”; jf. ”skrølén” |
|
hikstæ v.,-a |
hikste |
hikke, ”han hiksta o gret” |
|
hin |
hin |
1) den andre; «hi sida»: andre sida; «dæi hinæ»: dei andre, 2) førre; «hinndagen»:
førre dagen; «hitt åræ»: førre året |
|
hissig |
hissig |
1) sint, 2) ivrig til å arbeide |
|
hissæ f. |
hisse |
brunnheis, innretning til å heise vatn opp or brunnen med. Sjå «vasshissæ» |
|
hissæ v.,-a |
heise |
lyfte opp |
|
histørju f.flt. |
historier |
forteljingar, segner |
|
hit m. |
hit |
sekk av skinn, t.d. «mjølhit»; «kødnhit» |
|
hitafør |
hitafor |
på denne sida av noko |
|
hitess |
hittil |
”fram te no” |
|
hiv m. |
hiv |
«på hiven»: lett rusa, på ein snurr, påseila |
|
hivæ v., -dæ |
hive |
kaste |
|
hjortæsalt n. |
hjortetakksalt |
hevingsmiddel, skrapa av horn på hjort |
|
hommæleræ v.-dæ |
homelere |
få tida til å gå |
|
homp m. |
hump |
bit el. stykke av t.d. kjøt eller flesk, om noko er ujamnt kunne ein seie «ta tå æin homp»:
ta av ein bit |
|
homæ se v.-a |
hume seg |
tenkje seg om, summe seg, sjå ”somtæ se” |
|
honk m. |
honk |
stakkarsleg, halt mann; «æin gamal honk» |
|
honkæ v.,-a |
honke |
humpe, halte; «han honka se agålæ» |
|
hopæhav |
hopehav |
«ha hopæhav mæ»: ha noko med nokon å gjera |
|
hostækulæ f. |
hostekule |
hoste-ri |
|
huga |
huga |
«væra huga på»: vilja ha, ha lyst på, ha lyst til |
|
huggæ se v.,-a |
hugge |
ta til å gro; «dæ hugga se atte»: det grodde att |
|
hughæil |
hugheil |
«væra hughæil» (i samband med å ottast for noko): ha alle tankane sine på ein ting |
|
hugæ v.,-a |
huge |
rope; «trillæhugæ»: huge med toneskifte |
|
hukkrént |
hukren |
småkaldt |
|
hukkræ v.,-a |
hukre |
hutre; «stå hukræ o frysæ»: stå og riste av kjøld |
|
hukom |
hukom |
akeutstyr, ei ski med sete og styre |
|
hukæ se v.,-tæ |
huke seg |
huke seg ned, sagt til born om å sitja på do |
|
huldræ f. |
hurder, 2. hurd |
uttala «huldre», «huldræ» eller hult»: 1) formvaksen eller vridd trekrok i enden på eit reip,
brukt til snøring av høylass. 2) dør. jfr. hurder |
|
hull m. |
hull |
1) song, låt; «dæi hulla o søngo»: dei tralla og song, 2) gråt; «ongatn hulla o greto» |
|
hundæræisæ v.,-tæ |
hundereise |
fara sin veg utan å seia ifrå |
|
hurasa v.,-a |
hudrasa |
flasa av (om hud) |
|
hurder |
hurder, 2. hurd |
uttala «hurdær» 1) formvaksen eller vridd trekrok i enden på eit reip, brukt til snøring av
høylass. 2) dør. jfr. huldræ |
|
hurklén |
hurklen |
ujamn, ruglut; «hurklén i hælse»: vera småforkjøla, ha slim o.a. i halsen (så ein blir uklår i
målet) |
|
hurlumhæi m. |
hurlumhei |
ståk og uro |
|
