DIALEKT

NYNORSK

FORKLARING

LYD

J (side 3)

jældkyr f

gjeldku

ku som ikkje skal ha kalv, som er ”jæld”

jældæ v.,-a

gjelde

kastrere

jælk m.

jelk

vallak, kastrert hingst

jælæ f.

gjerde

innhegna jordstykke; «i jælun»

jælæ v.,-a

gjerde

setja opp ei «jæling» (innhegning)

jælåust

gjerdlaust

utan gjerd, overlag, grenselaust

jængd

gjengd

”æ du gjængd i dag?”: ”er du i stand til å gå i dag?

jænji n.

gjenge

1) gangjern, hengsel, 2) «i sitt gamlæ jænji»: i sitt gamle gjenge, i gang på same måte
som før, 3) «i jængo»: oppgått (om gamle, oppgangne stigar)

jæntæ f.

jente

(ugift kvinne, utan omsyn til alder)

jæntæbrø n.

jentebrød

rummebrød som onnejenta fekk i ein ”æmbar” til eiga servering

jærningsløn f.

gjerningsløn

arbeidsløn

jærv

djerv

modig, uredd

jø v.,-ddæ

gjø

fôre opp grisen før han skal slaktast

jøddnlæist m.

jernleist

skoleist, form til å reparere el. sy sko på

jødn n.

jern

jødnskoreku f.

jernskoreke

trespade som var påsett jern framme

jøld f.

gjeld

motsett ”jøldesfri”

jøldæmann m.

gjeldemann

ein som står i gjeld til nokon. Den som hadde pengar til gode, kunne seia at han hadde
ein «jøldæmann»

jølpæ v.,-ltæ

hjelpe

jølæle

gjøleleg

gjævt og bra, noko å skryte av

jømæ v.,-a

jøme, jøm m.

dampe, eime. Varm damp og os

jønsøkk

jonsok

sankthans, 24. juni

jønæ v.,-tæ

gjøne

«drivæ jøn mæ» eller «jønast mæ»: drive ap med eller spøke med

jøt

ljot

stygg; ”jøtæle”

jøtæ f.

gjote f.

glenne i skogen; «myræjøtæ»: søkk der det er myrlendt; jf. «slåttæ» eller «snøyæ»

jøyvæ f.

gøyve

(stort) bål utandørs, eigentleg om bål av rått granbar, men óg brukt om bål av t.d. avfall

jåle m.

jåle

kar som er vár og redd av seg

jåling m.

jåling

snåling, ein som ikkje er heilt som andre

jålæ f.

jåle

ei(n) som gjer seg til og spjåkar seg, som er «jålén»

jåu

jau

«jåu, sa e - smør, sa e»; «jåu, væit e» (tilsvar på noko som ein reknar som lite truleg)