DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
L (side 5) |
|
|
|
|
|
|
|
læist m. |
leist |
skoleist, trestykke forma som ein fot, nytta til å forma skor etter |
 |
læistækassæ f. |
leistekasse |
kasse til å ha skoleistar i |
|
læistæknippe f. |
leisteknippe |
knippe av skoleistar |
|
læitt |
leitt |
«synast dæ æ læitt»: synast det er flaut og vanskeleg, vera litt «unselén» |
|
læitæ på v.,-ttæ |
leite på |
røyne på (både fysisk og psykisk) |
|
læiv m. |
leiv |
flatbrødleiv som er ”langstæikt” i motsetning til lefse, som er ”læfsæsteikt”
– dvs snøggstæikt |
|
læji v., lo/loo |
le |
«me fongo uss æin go loe/æin go lått/æin go lætt»» |
|
læjile |
lægjeleg, løgleg |
som er til å le av; «va kji læjile vøle»: var for alvorleg til å le av |
|
læka v., lek |
leka |
vera utett |
|
lækjæ f. |
leke |
trerenne for vatn |
|
lækkji n. |
lekkje |
lenke; ”timrælækkji”: lekkje til å binde fast tømmeret med |
|
læll el. lell |
lell |
likevel, også brukt som tilleggsord; «å, næi, læll»; «du mæ læll» |
|
læmja v. |
lemja |
«æin kan kjennæ ræ læm»: ein kan kjenne ein blir støl og stiv, etter jamnt og hardt
kroppsarbeid (berre nytta i presens) |
|
lænde n. |
lende |
terreng, ”æpplælænde”: potetåker. Sjå «golænde» og «ulænde» |
|
lænji |
lenge |
|
|
lænkæ v.,-a |
lenke |
”lænkæ se”: brukt om kyr som senkar ryggen i brunst, også brukt ”lækji se” |
|
læns |
lens |
tømt; «læns før»: tom for (når det ikkje er meir att) |
|
læntén |
lenten |
lett å ha med å gjera; jf. «læntug» |
|
læntug |
lentug |
lentug, lett å ha med å gjera, ettergjevande, imøtekomande. Jf. «lænten» |
|
læntæ f. |
lente |
skjemtefull merknad |
|
læntæ v.,-a |
lente |
skjemte, «han va go te læntæ or se noko» |
|
læpp m. |
lepp |
lapp |
|
læprén |
lepren |
som et lite, som er nøye på maten, ein «læpræskallæ»; jf. «trønghælsa» |
|
læsar m. |
lesar |
aktivt kristeleg person |
|
læssæskut m. |
lesseskut |
rom med tak over mellom to løer som er bygde ved sida av kvarandre |
|
læta v., lét |
lata |
|
|
læta se te |
lata seg til |
ofre seg,ikkje spare seg |
|
læta som v., less |
lata som |
|
|
læta te |
lata til |
spandere; «me få læta te nokon kor»: me får yte litt kvar |
|
læta åv |
lata av |
sine, om kyr som sluttar å mjølke |
|
læte n. |
læte |
1) lyd, t.d.»felælæte», 2) leven, meir enn vanleg skrik og skrål,
3) stadig gnål; «sytæ i æit læte»: syte og gnåle om att og om att om det same |
|
lø f. |
lod |
spikarlod, form til å slå heimesmidd spikar på |
|
løbbæl m. |
laupsbol |
gamalt verdimål for eigedom |
|
løén |
lòden |
|
|
løfsre m. |
loftsred |
gang framme i (og på sida av) andre høgda på stabburet; gangane i fyrste høgda heitte
«buareatn», «tviluta» s.d. |
|
løft n. |
loft |
det vanlege namnet på stabbur, men óg brukt om andre høgda på stabburet til skilnad
frå fyrste høgda, som vart kalla «bu» |
|
løg m. |
log |
avkok; «brisjiløg»: briskelåg, til vasking; «æpplægrasløg»: låg av potetgras,
brukt som drikke for kyrne eller til å ha på «syrpæ» (s.d) |
|
løgabrænnæ v.,-brann |
logebrenne |
brenne med stor og synleg loge |
|
løgg m. |
logg |
del av lagga trekjerald nedanfor botnen, område eller spor der botnen er felt inn i stavane |
|
løggle |
løgleg |
rar; «æin løggle skruve»: snål, artig person (Jf. stadnamnet Løglemannshuso) |
|
løggn |
logn |
roleg, 1) i le, 2) stilsleg i tale og framferd |
|
løgænt |
løgent, løyent |
veldig (forsterkingsord) |
|
løji m. |
loge |
fakkel el. høg varmeloge |
|
løk n. |
1)løk, 2) lok |
1) stilleståande vassdam frå bekk eller elv, i flatt lende, 2) lokk, t.d. «kjistæløk»: kistelokk |
|
