tiltak til, vit til, forståing for; haddæ kji vesmune te dæ»
vesøld f.
vesold
ei stakkars lita godtgjersle, ein skral liten pensjon; «ussæl vesøld»
vetaskræmd
vitskremd
”å skræmæ vetæ tå følk”
vetræflugu f.
veitrefluge
spyfluge med veter (egg) i
vettrast v.
vitrast
etter kvart nå i vetet og bli ”vetuksle”
vetuksle
vitugsleg
vitug, skjønsam, med godt vet
vetæle
veteleg
om noko som fyrst var hemmeleg, men som alle har fått greie på
veu f.
vede
1) tremateriale, 2) tregrense; «uppi veun»: ved tregrensa
vevære n.
vedvære
lite mat, lite å eta, eller greie å få i seg mat; «e ha hatt so lite vevære i ræ siste»
vi(an)vang m.
vianvang
plante som er nemnd og nytta i gamle råd mot vonde makter (truleg er det tale om fleire slags planter)
vidd f.
vidd
rymd
viddæ f.
vidde
1) fjellvidde, slette, 2) storleik, mål på areal
viførug
vidforug
vidtfarande, som fer vidt omkring; «æin onji tæk te bia viførug»
viggæ v.,-a
vigge
«viggæ på se», «vaggæ», halle frå ei side til hi når ein går
vikji v.,-ktæ
vikje
styre (ein hest) til den eine sida
vikkræ v.,-a
vikre
rokke; «han va kji te å vikkræ»
viljug
viljug
lett å be
villin m.bf.
viljen
«ongatn gråtæ kji då dæi få villin sin»
villsjytt m.
villskytt
vilter gutunge
villæ v.,-a
ville
1) «villæ burt»: forstyrre, 2) «villæ se burt»: koma på avvegar
vindal
vindal
vindfull, sjå ”vindæ”
vindil m.
vindel
noko som er vindla (rulla) i hop (helst om «ullavindla»)
vindjakkæ f.
vindjakke
jakke av vindtett tøy, til å ha utanpå andre klede, tidhøveleg i 1920-åra og framover
vind(sjæiv)
vindskeiv
skakk; «døre va so vind»
vindæ v.,-a
vinde
1) sleppe luft, fise, 2) vindæ garn, lage «nykla», nysta; «gådnvindæ»: garnvinde brukt ved veving
vindøygd
vindøygd
litt skjegløygd
vinglén
vinglen
vinglut, vaklen, som er snøgg til å skifte meining
vinglæ v.,-a
vingle
gå seg vill, vera kringsnudd
vinæbær f.
vinebær
villrips
visén
vissen
også brukt ”visin”
viskørpøral m.
visekorporal
kontrollør, visitør
viskått
vidskått
om lende der ein kunne sjå vidt omkring (og det difor var drugt å gå)
visst
visst
1. (trykklett) truleg, 2. (trykktungt) sikkert
vissæ v.,-a
visse
forvisse; «du må vissæ de om dæ», «dæ æ på uvissa»: det er usikkert
vitt
vidt
”bærræ so vitt” eller ”berre so vittast”
vittæ f.
vitte
(helst i fleirtalsforma «vittu») tryllefakter
viu f.
vidje
grann bjørkerune som ein kunne tvinne og laga «viuspæning» (vidjespenning) av - eller mjuk kjepp som ein kunne pryle ungane med; «få tå viun»: få juling; «viuband»: bindsel laga av to eller fleire vidjespenningar
vivank
vidvank(e)
«på vivank»: på vidotta, heilt på avvegar
von f.
von
1) eit stykke, ein teig, jf. «slåttævon» og «bærvon», 2) von, håp; «dæ æ på vone»: det er usikkert, uvisst, ”dæ æ på vone jort, sa gutn, skaut ette måna”; ”bli ve vone”: ta til takke med det som er att, dvs. lite eller ingenting
vonos
vonoms
”vonos mæir»: meir enn som så; «vonos øftar»: oftare enn som så
væft m.
veft
vårull, brukt som innslag i vev
væftæsmæssæ f.
veftesmesse
slarverøde, når to pratesjuke hadde ein lang samtale
væftæsnældæ f.
veftesnelle
kjeftesmelle; «ho va æi svær væftæsnældæ te å pratæ»
væga salt
vega salt
namn på barneleik (to stod rygg mot rygg, hekta armane saman og vog kvarandre opp skiftevis)
væga v.,-a
vega
laga veg, brøyte
vægalina f.bf.
veglina
namn på den nye hovudvegen gjennom dalen, «Lina»
vægastykkji n.
vegstykke
vegstykke som ein har ansvar for å halde i stand (det same som «vægarotæ»: vegrote)
